a
Dyskusyjny Klub Filmowy w październiku br. rozpoczął nowy cykl spotkań pt. „Polska Szkoła Filmowa”. Sięgnęliśmy do polskiego kina powojennego, aby przybliżyć Wam problemy, przed którymi stanęło ówczesne pokolenie Polaków pamiętających z autopsji czasy wojenne, ale dorastające w zupełnie nowej rzeczywistości. Pokolenie często zmuszane do zerwania z tradycją, wartościami wyniesionymi z domu, stawało przed wyborem przypłacając życiem. Wierni ideałom odchodzili w cień, a niesieni hasłami ówczesnej władzy wchodzili w polityczną i społeczną ślepą uliczkę żyjąc z piętnem zdrady.
Polska Szkoła Filmowa, która zrodziła się po wojnie, definitywnie zrywała z kinem socrealistycznym, rozwijała się w latach 1955 – 1965. Nazwę temu kierunkowi nadał prof. Aleksander Jackiewicz – wieloletni wykładowca PWSF w Łodzi. Inspirowała się włoskim neorealizmem (pierwszy film tego nurtu – „Rzym, miasto otwarte” z 1945 r. w reż. Roberto Rosselliniego), analizowała skutki II wojny św. zrywając z „bohaterszczyzną”, stawiała na pierwszym miejscu ludzkie losy, stworzyła unikatowy wzorzec swobodnego przekształcenia utworu literackiego na ekran. Kolebką nowego kierunku w polskim kinie była Łódź a zwłaszcza Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, której mury opuścili czołowi reżyserzy nurtu: Jerzy Kawalerowicz, Andrzej Munk, Andrzej Wajda, Stanisław Różewicz, Janusz Morgenstern, Wojciech Jerzy Has, Czesław Petelski, Roman Polański i wielu innych. Z „filmówką” związania byli pisarze i scenarzyści: Jerzy Andrzejewski, Kazimierz Brandys, Marek Hłasko, Stanisław Mrożek, Józef Hen, Tadeusz Różewicz. Warto wspomnieć, że od 1955 r. poczynania PSF wspierał warsztatowo i mentalnie Zespół Filmowy „Kadr” – polskie studio produkcji filmów, pod kierunkiem Jerzego Kawalerowicza. Do najważniejszych filmów należą: „Kanał” z 1956 r. reż. A. Wajda, „Człowiek na torze” z 1956 r. reż. A. Munk, „Eroica” z 1957 r. reż. A. Munk, „Popiół i diament” z 1958 r. reż. A. Wajda, „Baza ludzi umarłych” z 1958 r. reż. Cz. Petelski, „Nóż w wodzie” z 1961 r. reż. R. Polański, „Salto” z 1965 r. reż. T. Konwicki.
22 października mogliśmy obejrzeć film pt. „Nóż w wodzie” w reż. R. Polańskiego z 1961 r. (jego debiut pełnometrażowy). Film wzbogacony muzyką Krzysztofa Komedy Trzcińskiego w Polsce przeszedł bez echa, natomiast znalazł uznanie krytyków europejskich i amerykańskich. Pretendował w 1963 r. do Oscara w kategorii „najlepszy film nieanglojęzyczny” przegrywając w szrankach z „Osiem i pół” Federica Felliniego. Oczywiście w czasie spotkania nie obyło się bez kroniki filmowej, ukazującej wydarzenia z tamtych lat w polityce (lot i powitanie Gagarina), w kulturze (Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu) i w sporcie (złoto olimpijskie w boksie Jerzego Kuleja w Tokio). Wielkie dzięki p. S. Boryczce i p. A. Niziołek za wsparcie i wszystkim za przybycie.
Kolejne spotkanie odbędzie się już w listopadzie, obejrzymy tym razem film Jerzego Kawalerowicza pt. „Pociąg” z 1959 r. Szczegółowy termin i godzinę prześlemy pocztą elektroniczną.
Organizatorzy: Jan Przeklasa, Sylwia i Michał Kratke